Promienie jesiennego słońca nienachalnie odbijają się od dachów Florencji. Znowu tu jesteś. Który to już raz przechadzasz się wąskimi uliczkami i wdychasz zapach espresso. Na Twoim nadgarstku płynie bransoletka. Krągła, turkusowa, niczym rozciągnięta kropla. Jest w niej coś z marmuru i ruchu, siły i miękkości zarazem. Jakby ktoś uchwycił moment zachwytu i zamknął go w kształcie. Czujesz się w niej jak sztuka – nie do końca zrozumiała, ale nie sposób oderwać od Ciebie wzroku.